บ๊ายบายภูเก็ต

หลังจากที่อยู่ภูเก็ต 4 วัน แม่ผู้หลั่นล้าตลอดเวลาก็พูดว่า “ถุง แม่มีข่าวดีมาบอก พรุ่งนี้ถุงจะได้กลับกรุงเทพฯ แล้วนะ” พูดมาได้ว่า ข่าวดี มันข่าวดีของถุงตรงไหน ข้อแรก แสดงว่า ถุงต้องนั่งรถอีกนานเป็นสิบชั่วโมง ข้อสอง ถึงแม่จะเตรียมอาหาร ขนม น้ำไว้ให้ถุงเป็นอย่างดีแล้ว แต่ป้อแม่ก็คอยกำหนดกะเกณฑ์ว่า แต่ละสัปดาห์ จะอนุญาตให้ถุงกินขนมแค่ 2 ซองเท่านั้น เพราะกลัวว่า ถุงจะอ้วน ขอโทษเถอะนะคะ ถุงอ้วนตรงไหน นี่มันหุ่นในฝันของบรรดาแมวๆ เลยค่ะ แต่ที่ภูเก็ต ถุงได้กินขนมทุกวัน เพราะมีน้าแอนผู้ซึ่งตามใจถุงตลอดเวลาเลยค่ะ (น้าแอนไม่ได้เลี้ยงแมวนะคะ แต่พอรู้ว่า ถุงจะไปภูเก็ต ก็ซื้อขนมตุนไว้ให้ถุงเลยค่ะ น่ารักจริงๆ ค่ะ)

อะไรนะ แม่บอกว่า ในเมื่อถุงบอกข้อดีมา 2 ข้อแล้ว ให้คิดถึงข้อเสียมาซัก 2 ข้อซิ โอเคๆๆ ข้อแรก บ้านหลังนี้สะอาดและเป็นระเบียบเรียบร้อย สู้บ้านแม่ไม่ได้เลยค่ะ บ้านแม่รกฝุดๆ ไม่เก็บกวาด หาความสะอาดไม่เจอ ถุงอะชอบมั่กๆ ยิ่งเวลาไปนอนเล่นใต้เตียงที่ไม่เคยทำความสะอาดเนี่ย ถุงฟินสุด ชอบที่สุดเลยค่ะ ใช่แล้ว ถุงต้องการบ้านที่รกและสกปรกเท่านั้น เอ๊ะ ทำไมแม่ทำหน้าแปลกๆ ถุงกำลังชื่นชมบ้านของเราเลยนะคะ

ข้อสอง แม้ที่นี่ ถุงจะได้เดินเล่นทั่วบ้านได้ใจชอบ แต่ป้อแม่ก็ไม่กล้าพาออกไปเดินเล่นนอกบ้านซักเท่าไหร่ เพราะกลัวว่า จะมีหมาจรแมวจรโผล่มาทำร้ายถุง แล้วก็ยังไม่รู้ถึงพฤติกรรมการขับขี่รถยนต์ของคนหมู่บ้านนี้ด้วย (จุ๊ๆ ถุงบอกเลยนะว่า หลังจากที่ถุงอยู่ที่บ้านป้อแม่อย่างปลอดภัยอยู่หลายปี จู่ๆ ก็มีคุณป้าคนนึงขับรถเข้าซอยด้วยความเร็วสูง ทั้งๆ ที่ซอยก็เล็ก แถมมักจะมีเด็กๆ วิ่งเล่นด้วยค่ะ แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ เพราะทุกครั้งที่ถุงเดินเล่นนอกบ้าน ป้อกับแม่จะคอยดูแลถุงไม่ให้คลาดสายตาเลยค่ะ)

โอว ถุงรู้ตัวแล้วว่า ชีวิตขาดอะไรไป ถุงไม่ได้ทำตามคำสำนวนไทยโบราณที่ว่า อยู่บ้านท่าน อย่านิ่งดูดาย ให้ขนทรายเข้าบ้านด้วย (ถุงได้ยินแม่บ่นว่า ทำไมมันฟังแปลกๆ ค่ะลูก) เฮ้อ เบื่อมนุดจริงๆ แม่รู้มั้ยว่า ตอนที่อยู่กรุงเทพฯ กว่าที่ถุงจะขนทรายเข้าบ้านได้ตามปริมาณที่ถุงต้องการ ถุงต้องได้ความพยายามในการกลิ้งเกลือกบนถนนหน้าบ้าน นานแค่ไหน ถุงเสียใจมากๆ ทำดี แต่ไม่ได้ดี

หลังจากที่ถุงกลับไปนอนคิด ถุงก็ตัดสินใจได้ว่า ถุงควรกลับกรุงเทพฯ ค่ะ (อะไรกัน ได้ยินเสียงแม่พูดอีกแล้ว ถุงเอ้ย ต่อให้ถุงไม่อยากกลับ แม่ก็พาถุงกลับอยู่ดี) เบื่อมนุดแม่เนอะ พูดมากเหลือเกิน แต่ก็นั่นแระ ถุงก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเห็นแม่เก็บกระเป๋า หยิบหนมแมวเลียใส่ตะกร้า เพื่อเป็นขวัญกำลังใจในการเดินทางกลับกรุงเทพฯ ของถุง

สรุป ถุงใช้เวลาในการเดินทางจากภูเก็ต จนถึงบ้านที่กรุงเทพฯ รวม 12 ชม. สิบสองชั่วโมงเลยนะ! ช่วงเดินทางแรกๆ ถุงก็ยังงอนแม่อยู่ ไม่อยากจะง้อคนน่าเบื่อ เลยนอนเล่นบนเบาะหลังคนเดียวไปค่ะ แต่คิดไปคิดมา ทำไมถุงต้องเบื่อและเหน็ดเหนื่อยอยู่คนเดียว เลยตัดสินใจนอนบนขาของแม่แทนค่ะ บอกเลยว่า ถุงเห็นประโยชน์ของหน้าขาอันใหญ่บึ้มของแม่วันนี้นี่เอง

ปล. ถึงกรุงเทพฯ ปุ๊บ ก็ได้รับคำชมจากแม่ปั๊บเลยว่า ถุงเก่งมากเลยค่ะลูก ก็แหงซิ นั่งรถทางไกลครั้งแรก ก็ไปกรุงเทพฯ. - หาดใหญ่ - ภูเก็ต - กทม. ระยะทางกว่า 2,000 กิโลเลยนี่ค่ะ