ความรักและอิสรภาพ

ในที่สุดวันนี้ที่รอคอยก็มาถึง วันที่ถุงมีทาส เอ้ย มีบ้านเป็นของตัวเอง ไม่เสียแรงที่เดินอ่อยอยู่หลายวัน โอ๊ะ นี่ถุงหลุดปากพูดความเป็นจริงไปใช่มั้ยคะว่า ถุงตั้งใจตกทาสที่บ้านหลังนี้ เพราะพิจารณาแล้วว่า มนุดผู้หญิงบ้านนี้ฉลาดน้อย เอ้ย จิตใจดี ถุงนี่แย่จัง พิมพ์ผิดพูดถูกไปเรื่อยเลยค่ะ

ถุงขอเล่าเรื่องบ้านทาสนิดนึงนะคะ บ้านนี้อยู่กันแค่ 2 คนค่ะ ผู้หญิงให้ถุงเรียกว่า แม่ ผู้ชายให้ให้ถุงเรียกว่า ป้อ (น่าจะมาจากคำว่า พ่อ นั่นแหล่ะค่ะ) ป้อบอกว่า สมัยอยู่ที่ต่างจังหวัด ป้อเคยเลี้ยงแมวมาก่อน แต่ก็เลี้ยงแบบปล่อยให้อยู่นอกบ้าน คอยให้อาหารให้อิ่มท้อง ป่วยก็พาไปหาหมอ พอแมวท้องก็เลี้ยงลูกแมวต่อ วนลูปไปเรื่อยๆ ค่ะ แต่ป้อบอกว่า ป้อไม่เคยเห็นพ่อของลูกแมวเลยซักครั้ง เอิ๊กๆๆ

ส่วนแม่ไม่ได้เลี้ยงอะไรมาเป็นสิบๆ ปีแล้วค่ะ แม่บอกว่า เคยเลี้ยงน้องหมาตอนสมัยอยู่อนุบาล (โห ไม่รู้ต้องย้อนอดีตไปนานแค่ไหน) แต่น้องหมาป่วยเป็นโรคพิษสุนัขบ้า คุณตาบอกแม่ว่า ไม่มีทางรักษาให้หาย เพื่อไม่ให้เกิดอันตรายกับคนอื่น จะต้องกำจัดน้องหมาทิ้งไป ตอนนั้นแม่ยังเด็กมากๆ ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ร้องไห้ด้วยความเสียใจ แม่จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่า เสียงร้องของแม่กับเสียงของน้องหมาที่กำลังจะโดนกำจัด เสียงไหนมันจะเศร้ามากกว่ากัน ตั้งแต่นั้นแม่ก็ไม่กล้าเลี้ยงสัตว์อะไรอีกต่อไป จนกระทั่งแม่มาเจอถุง

เอ่อ ถุงไม่แน่ใจว่า นี่มันคือพรหมลิขิตของแม่หรือกรรมลิขิตของถุงกันแน่ที่ทำให้แม่ถูกชะตาถุงตั้งแต่แรกเห็น คอยเฝ้ารอจะเจอถุงในทุกวัน จนกระทั่งได้อยู่ด้วยกันในวันนี้ แต่เอาเถอะ ถุงก็รู้แหละว่า แม่รักและเอ็นดูถุงมากๆ ขนาดตอนที่แม่เอาอะไรไม่รู้มาแขวนที่คอถุง แม่บอกว่า “มันเป็นสัญลักษณ์ที่บอกให้รู้ว่า ถุงคือคนในครอบครัว เป็นลูกสาวคนสวยของพ่อแม่ ถุงจะได้รับความรัก ความห่วงใย การดูแลเอาใส่ใจตลอดไปค่ะ” โอเค…ถุงจะคอยดูนะว่า ถุงจะเชื่อคำพูดแม่ได้รึเปล่า

หลังจากถุงมาอยู่บ้านนี้ได้ซักเดือนนึง พี่ขาว (แฟนเก่าถุงนะคะ ย้ำว่า แฟนเก่า) แวะมาหาถุงที่บ้าน มาขอร้องให้ถุงกลับไปอยู่กับพี่ขาวเหมือนเดิม การที่ถุงอยู่บ้านหลังนี้ มันก็เหมือนนกน้อยในกรงทอง ชีวิตที่ขาดอิสระ จะมีความสุขได้อย่างไรกัน แต่ถุงขอบอกว่า ถุงไม่ได้รู้สึกว่า ขาดอิสระเลยนะคะ เพราะป้อกับแม่พาถุงเดินเล่นทุกวัน ก่อนไปทำงาน 1 ครั้ง หลังเลิกงานอีก 1 ครั้ง ถ้าวันหยุดก็มีเพิ่มรอบกลางวันกับช่วงดึกอีก โอ๊ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ ตลอดเวลาของการเดินเล่น ป้อกับแม่จะคอยนั่งเฝ้าถุงอยู่ตลอดค่ะ เพราะป้อแม่บอกว่า ความปลอดภัยของถุงคือสิ่งสำคัญอันดับ 1 ค่ะ

หลังจากคุยกับพี่ขาวอยู่ซักพัก ถุงก็รู้ความจริงว่า ที่พี่ขาวมาอ้อนวอนถุงให้กลับไป เป็นเพราะพี่ขาวเลิกกับกิ๊กแล้ว ถุงอะนะอยากจะสมน้ำหน้าพี่ขาวมากๆ แต่ถุงคิดว่า ถุงโชคดีแล้วที่รู้ตัวเร็วว่า พี่เขานิสัยเป็นแบบไหน แย่แค่ไหน ถุงเลยไม่ต้องถลำลึกมากไปกว่านี้ ถุงบอกตรงนี้เลยนะคะว่า ถ้าคุณอยู่ในความสัมพันธ์ที่แย่ ให้คุณถอยออกมาค่ะ คุณมีค่ามากกว่านั้น อย่าให้คนที่ไม่รักคุณ ทำร้ายคุณมากไปกว่านี้ ถุงถือคติว่า ถ้ามีแฟนแล้วมีชีวิตที่แย่กว่าเดิม ถุงขอใช้ชีวิตโสดดีกว่าค่ะ อยู่กับคนที่เรารักและเขารักเราดีกว่าเยอะเลยค่ะ

ปล. บางครั้งเราอาจจะต้องเลือกระหว่างความรักและอิสรภาพ แต่เมื่อถุงเลือกความรักจากแม่ มันไม่ได้พรากอิสรภาพไปจากถุง แต่กลับเติมเต็มชีวิตของถุงให้มีความสุขและสมบูรณ์ยิ่งกว่าที่ถุงเคยฝันไว้อีกค่ะ