เรียกหนูว่า "ถุงถุง" นะคะ

แม่เคยบอกว่า แม่ไม่อยากมีลูก แม่ไม่อยากเลี้ยงหมา ไม่อยากเลี้ยงแมว เพราะกลัวว่า จะเป็นแม่ที่ไม่ดี แต่ถุงขอบอกเลยนะคะว่า แม่ดีที่สุดสำหรับถุงเลยค่ะ

คุณรู้มั้ยว่า แมวพูดได้ พูดได้จริงๆ นะคะ ในฐานะที่ถุงเป็นแมว ถุงขอยืนยันเลยค่ะว่า แมวพูดได้ เพียงแค่ว่า แมวจะต้องเจอคนที่เขาตั้งใจรักและดูแลแมวไปตลอดชีวิตซะก่อนค่ะ

แต่ถ้าคุณไม่เชื่อ งั้นถุงจะเล่าให้ฟังนะคะ

หนูขอแนะนำตัวเองก่อนนะคะ หนูชื่อ “ถุงถุง” ค่ะ แต่ขอแทนตัวเองว่า ถุง นะคะ เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ถุงก็อาศัยอยู่ละแวกนี้ละคะ ตอนนั้นยังเป็นที่รกร้างว่างเปล่า ไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ เวลาถุงไปคุ้ยถังขยะหาอาหาร จับหนู จับแมลง หรือไม่ก็แอบไปขโมยอาหารของคนละแวกนี้ (อันนี้ไม่ใช่ตัวอย่างที่ดีนะคะ ห้ามเลียนแบบเด็ดขาด) แล้วโดนเขาไล่ตะเพิด ถุงก็แอบแถวๆ นี้แหล่ะค่ะ ถุงว่า มันปลอดภัยดีค่ะ

แล้วจู่ๆ วันนึง ก็เริ่มมีรถคันใหญ่ๆ เครื่องจักรเยอะแยะ ผู้คนมากมาย เข้ามาในพื้นที่ ขวักไขว่กันหมดเลยนะคะ ถุงกลัวมากๆ ถุงไม่ชอบเสียงดัง ถุงไม่ชอบคนใจร้าย อาหารก็หายากขึ้น ต้องแย่งหมาแมวด้วยกัน เฮ้อออ คิดแล้วก็เศร้าใจกับความลำบากในช่วงนั้นค่ะ

และแล้วเวลาก็ผ่านไป น่าจะ 1-2 ปีมั้งคะ ถุงนับไม่ถูกหรอกค่ะ เครื่องจักรใหญ่ๆ ก็หายไป พี่ขาว (แมวสุดหล่อ แฟนของถุงเองค่ะ) บอกว่า เขาสร้างหมู่บ้านเสร็จแล้ว เดี๋ยวจะมีผู้คนย้ายมาอยู่เยอะแยะ เราอาจจะเจอคนใจดี รับอุปการะดูแลเรา แล้วเราจะได้ไม่ต้องอดมื้อกินมื้ออีกต่อไป

ตั้งแต่นั้น ถุงก็อธิษฐานอยู่ทุกวันว่า ขอให้ถุงเจอคนใจดีคนนั้นด้วยเถอะค่ะ