กิจวัตรวันหยุด

โอ๊ะ ถุงลืมเล่ากิจวัตรประจำวันในวันหยุด ถุงว่า วันทำงานมันน่าเบื่อแล้ว วันเสาร์อาทิตย์มันน่าเบื่อยิ่งกว่าค่ะ เพราะอะไรนะเหรอคะ กว่านังแม่จะตื่นก็ปาไป 11 โมงแล้ว ผู้หญิงอะไรจะนอนกินบ้านกินเมืองขนาดนั้น ยังดีหน่อยที่ป้อตื่นตั้งแต่เช้า พาถุงออกไปเดินเล่นนอกบ้านรอบนึงก่อน แล้วก็มาเทอาหารเอาไว้ให้ถุงกิน พอถุงกินอิ่มแล้ว ก็เดินขึ้นไปปลุกแม่ แต่เชื่อมั้ย ถุงปลุกแล้วปลุกอีก ชีก็ไม่ตื่นจ้า ถุงนี่ยอมใจจริงๆ ถุงก็เลยนอนตากแอร์เป็นเพื่อนนังแม่จนกว่าชีจะตื่น

ประมาณ 11 โมง ชีก็ตื่นมาเกาคางให้ถุง แล้วก็ไปอาบน้ำ พาถุงเดินเล่นอีก 1 รอบ หลังจากนั้นป้อกับแม่ก็จะขนของขึ้นรถแล้วก็ออกไปจากบ้าน กว่าจะกลับมาบ้านอีกครั้งก็โน่นหลังเที่ยงคืนค่ะ หายไปทั้งวัน กลับมาดึกดื่น เพราะฉะนั้นถุงไม่ยอมพลาดที่จะเดินอีกรอบหรอกนะคะ สรุปรวมทั้งวัน ถุงได้เดินมากสุดแค่ 3 รอบเอง

ถุงก็เคยสงสัยว่า พวกเขาจะหายไปไหนทุกเสาร์อาทิตย์ กลางวันวันเสาร์จะขนของขึ้นรถ หลังเที่ยงคืนวันอาทิตย์ก็จะขนของลงจากรถ แม่บอกว่า แม่กับป้อไปขายของที่ตลาดนัด จะได้มีเงินมาจ่ายค่าอาหาร ขนม ของเล่นต่างๆ ให้กับถุง ซึ่งถุงก็งงนะว่า ค่าใช้จ่ายของถุงก็ไม่ได้เยอะขนาดนั้น ทำไมต้องบ่นกันด้วย สิ่งที่แม่ควรทำคือ ลดค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น อย่างค่ากาแฟ ค่าชานมไข่มุกเนี่ย ลด เลิก ละได้ ก็เลิกไปซะ นอกจากไม่มีประโยชน์แล้ว ยังทำให้อ้วนอีกด้วย ถุงละไม่ประหลาดใจว่า ทำไมแม่ถึงไม่ยอมซักที ดึกดื่นเที่ยงคืนยังกินชานมไข่มุกอยู่เลยค่ะ

แต่บางวันที่ฝนตกหนัก ป้อกับแม่ก็กลับบ้านเร็วนะคะ เพราะตลาดที่ป้อแม่ไปขายของนั้น เป็นตลาดเปิดค่ะ ตลาดเปิด คือ ตลาดไม่มีหลังคานะคะ พอพายุเข้า ฝนก็เทดั้มพ์ จบข่าว เลิกขายเลยค่ะ แต่ป้อแม่ก็จ่ายค่าเช่าที่รายวันให้กับเจ้าของตลาดไปแล้ว เสียค่าน้ำมันไปแล้ว ค่าที่จอดรถก็จ่ายแล้ว แปลว่า วันนั้นป้อกับแม่ก็ขาดทุน เข้าเนื้อค่ะ ถุงละสงส๊านสงสารป้อกับแม่จัง ถุงเลยแนะนำแม่ไปว่า นอกจากลดชานมไข่มุกแล้ว แม่ควรกินมาม่าแทนข้าวด้วย จะได้ประหยัดเงินมากขึ้นค่ะ

ปล. หลังโควิด ป้อกับแม่ไม่ได้ขายของแล้วนะคะ เห็นว่า ไม่คุ้มเหนื่อย เอาเวลามาอ้อนถุงดีกว่า เฮ้อออ แม่เคยถามถุงมั้ยว่า อยากให้แม่อยู่บ้านกับถุงทั้งบ้านรึเปล่า เออ ถ้าเป็นป้อก็ว่าไปอย่างค่ะ